Ένα οδοιπορικό στη γεωγραφία της ψυχής, το οποίο μας παίρνει από το χέρι και μας περιδιαβαίνει μέσα από τις διάφορες θεω­ρίες, που εξερευνούν την έννοια της ψυχής του ανθρώπου, ενώ παράλληλα μας παρουσιάζει πώς την αντιμετωπίζουν οι σημαντικότεροι φιλόσοφοι και στοχαστές της ανθρωπότητας. Ωστόσο, εστιάζεται περισσότερο στον μεγάλο Πλάτωνα, σε αυτόν τον γίγαντα της φιλοσοφίας, του οποίου οι θεωρίες κυριαρχούν επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια, που, μεταξύ των άλλων, διαμόρφωσε και την έννοια της ψυχής, όπως την αντιλαμβανόμαστε στον Δυτικό Κόσμο, διδάσκοντας σε όλες τις γενιές των ανθρώπων τη δύναμη της αγάπης και της δια­νόησης.
Όπως γράφει και η Θάλεια Καφεντζή στην εισαγωγή της:
«Τη μεγάλη ώθηση στη μελέτη περί ψυχής έδωσε ο Πλάτωνας, ο οποίος παραδέχεται ότι ο Θεός είναι ένας και αθάνατος, ο δε υλικός κόσμος θνητός και μεταβλητός. Κατ’ αναλογία, η ψυχή είναι αθάνατη, ενώ το σώμα φθαρτό και μεταβλητό. Η ψυχή, πριν από την είσοδό της στο σώμα, έχει γνωρίσει τις έννοιες των πραγμάτων και ως εκ τούτου κάθε γνώση στη ζωή του ανθρώπου είναι ανάμνηση από την προηγούμενη ζωή του. Έτσι, ο άνθρωπος γεννιέται με τις ιδέες του όντος, του αγαθού, του ωραίου, του δί­καιου και του λογικού, οι οποίες γεννούν αναμνήσεις και νοσταλγία για το αιώνιο αρχέτυπο, η δε ψυχή προσπαθεί να γνωρίσει τα πραγματικά όντα και να τα μιμηθεί στη ζωή. Αληθινά όντα, κατά τον Πλάτωνα, είναι μόνο οι ιδέες, τα αρχέτυπα δηλαδή των αισθητών πραγμάτων, αιώνιες οντότητες, αδέσμευτες και αμετάβλητες, οι οποίες αποτελούν τα πρότυπα όλων όσων συμβαίνουν στον κόσμο.»